sábado, 27 de agosto de 2011

Cando amainen as inquedanzas



e acouguen os pensamentos

Cando o sorriso en tolas danzas

e infantís brincos bique os ventos

sexan os aires que sexan

e abaneen para unha ou outra beira


Cando os ollos finxan ver aínda que non vexan

Cando xa esquecida a identidade

camiñes para ningures, desorientada

carrexando unha ideoloxía emprestada

daquela terás a personalidade virada

decataraste de que es nada

folla que o vento deixou derreada

engaiolada nun labirinto de alleos ideais


Cando a túa persoa mude dese xeito

entón, daquela será un feito

ti serás sombra, serás casqueiro

daquela a túa mente

Sem comentários: