terça-feira, 26 de outubro de 2010

Bosquexo dunha perna que pretende tirar para diante II



Pendúrase nos extremos
Sabe que non hai tempo, mais
xorde temerario
Busca o equilibrio dos arácnidos
na ingrávida superficie de alienados
autómatas
Eses que formulan realidades ao pé
dun tallo retorto
e cando lle penetra o solpor na face
distraída
gabéanlle polos ombreiros
as teorías obsesas dos vagalumes
malia todo, o son dun clavicordio
prolixo, lesiona a extrema levidade das
caracochas


Licença Creative Commons

Sem comentários: