sábado, 8 de dezembro de 2012

Fragmento do poema gañador


Ás miñas costas
o son monocorde dos altofalantes
espértame dun flash back persistente
case persecutorio
e inicio un tránsito orientador
polas agullas do sinxelo reloxo
chantado na parede de pedra
e descubro
que quizais sexa a hora de partir


"Contemplo o proceso inevitábel da despedida"  
Primeiro premio no XXVI Certame de Poesía Rosalía de Castro.
Decembro, 2012   Cornellá- Barcelona 

domingo, 4 de novembro de 2012

Esvara a choiva na súa pel


A choiva deixou as súas bágoas
na derme amarela
Esvaran pola casca íntegra
debuxando espellos na face
Na cítrica superficie
pousa o inverno
unha humidade intensa
fría transparencia de novembro


Resvala a chuva em sua pele
  
A chuva deixou as bágoas
na derme amarela
Resvala pela casca íntegra
desenhando espelhos na face
Na cítrica superfície
coloca o inverno
uma humidade intensa
fria transparência de Novembro

segunda-feira, 15 de outubro de 2012

A danza do paraugas gris


Unha chuvia intensa abre océanos  perante min
e  eu, acocho a miña tristura
baixo o paraugas gris
A chuvia, ás veces
está en nós mesmos
no noso interior
Vivo no interior dunha caixa de cartón
Non permiten que me queixe
morren esganadas as palabras  na miña gorxa
guindadas bágoas nun chan augacento
Non podo deixar de dar voltas
e voltas
porque estou presa nesta danza
de círculos interminábeis
imposíbel deixar de xirar
non podo







sábado, 29 de setembro de 2012

Amante tocada pola antropofaxia (poema 7)



Safe Creative #1304084914819


É  unha tenra sensación
pousar os meus labios nos teus
enchouparme no interior
quedar pendurada da túa boca
amor
ese é un doce xogo de equilibrios
ao que estou afeita
seino, dende que fiquei sen bragas
diante túa
e aterrei convulsa no teu ventre
dende aquela,  seino
estou convencida da analoxía
que teño coas limachas

Primeiro premio no XXII Certame Rosalía de Castro, 2008.

sexta-feira, 14 de setembro de 2012

Coido que son unha lesma


Safe Creative #1304084914833
imprégname no teu cuspe
Lámbeme coma unha  pucha
e átame a carón do teu monte
que teño fame

Do poemario "Amante tocada pola antropofaxia"
Gañador do XXII Certame Rosalía de Castro, 2008.

sexta-feira, 27 de julho de 2012

A miña boca


afaise á humidade
da achegada lingua e compartimos
fluídos
coma peixes vermellos, ledos
no interior do noso acuario
As noites afanse aos meus dedos
Eles teñen o privilexio de acadar
un si bemol
na superficie quente do teu peito

De  "Amante tocada pola antropofaxia" gañador do Rosalía de Castro, 2008

sexta-feira, 6 de julho de 2012

Tesme horizontal

 espida, espasmódica
Mollada entre as sabas
tesme en contacto co teu sexo
en posición de amar
A túa lingua succióname enteira
lingua retráctil
Sinto que as cóxegas acurtan as distancias
Estoupa de pracer o clítoris
téñote en min
mergullado
Non hai palabras


Do poemario "Amante tocada pola antropofaxia" gañador do XXII Certame de Poesía "Rosalía de Castro", 2008. 

quinta-feira, 14 de junho de 2012

A coleccionista de cicatrices (4º poema)


Hame dar igual
o lirismo inconcluso que te arrodea
Neste momento
non son máis ca
unha coleccionista de cicatrices
As verbas tropezan coas fiestras pechadas
consúmense nun crematorio
e todo acaba
como nun incendio
Neste intre
xa non procuro máis ca
recoñecerme nos vocábulos
que se albergan no interior dos meus labios
Absorbo o silencio das palabras
e instálome muda na friúra
na xeada do mes da candeloria
Has de saber
que me restablezo tras os apósitos
aínda que de vagar
Sei que haberá outros invernos
e outonos
nos que fixar o eterno fonema da nostalxia
dun poema


Gañador do segundo premio de poesía no 1º Certame Literario "Xosé Neira Vilas" 
Compostela, maio- 2012 

segunda-feira, 28 de maio de 2012

A coleccionista de cicatrices (3º poema)

Safe Creative
#1206061763567

Porque quizais espertei no momento
en que todo é previo
á patética secuencia dunha sombra
Porque talvez
acordara na interpolación
dunha implícita sobredose
tan imprecisa, tan séptica!
Por iso
inhíbome dilacerada na señardade
e procuro a iridescencia
suxestiva dunha miñaxoia

Do conxunto de poemas "A coleccionista de cicatrices" gañador do 2º premio de poesía 
no I Certame Literario Xosé Neira Vilas.

terça-feira, 15 de maio de 2012

A coleccionista de cicatrices


Teño os cóbados inmobilizados
confinados nas bagoadas
onde moran
as fendas abertas da muruxa

____________

Quito os lentes escuros
non os preciso
e déixoos pendurados
danzando na abotoadura da chambra
Intérnome en min mesma
na senda máis tépeda
máis sombría
A orballeira móllame os pés
e pónseme na man
a insomne bágoa
que abriu a páxina lacrada
da derrota

Pertencen ao poemario "A coleccionista de cicatrices" gañador do 2º premio de poesía 
no I Certame Literario Xosé Neira Vilas.

quarta-feira, 9 de maio de 2012

Amante tocada pola antropofaxia



Safe Creative
#1206061763543


A lascivia corre unha maratón
e fertilízame nas horas en que
acolle este meu territorio
posúeme
xemo como unha cadela quente
e asumo a certeza deste amor
por secuencias

Do poemario gañador,  no Certame Rosalía de Castro, 2008  (Cornellá-Barcelona) 

quarta-feira, 18 de abril de 2012

Asubío para dentro...




Uploaded with ImageShack.us

Asubío  para dentro e marco unha tese
nos pregues dun abdome
Hai informes deliberados
que atravesan as canles
dos embigos que se bican sen présa
Asubío para dentro e acado
a linguaxe íntegra que nos representa

Poema pertencente ao poemario "Amante tocada pola antropofaxia"  primeiro premio no Certame de poesía  Rosalía de Castro, 2008- Cornellá (Barcelona) 

domingo, 1 de abril de 2012

As sombras


As sombras dan voltas
arredor da súa anatomía sorprendida
A muller, vaise diluíndo
coma unha bolboreta nocturna
Ábrenselle paseniño as tebras
e ela, permanece anicada
escorréganlle da boca laios...

O sol estaba tan afastado
e a lúa era un grande punto negro!

quinta-feira, 8 de março de 2012

Poema inspirado nunha imaxe do fotógrafo Carlos Silva "Munditaçoes"

Fotografía de Carlos Silva




No pétreo leito, entre os raís 


Porque son unha muller cuberta de resío
agardo o solpor espida
Abrazada a un interminábel fado
impávida
Coma unha inanimada estatua de sal
proxectada cara as vías
dende as xanelas brancas de aluminio
Contémplame! Veño dun naufraxio
Levo gárgolas de pánico na mirada
Acoitelo bágoas cos dentes
e emprendo traxectos incertos
Intúo que as memorias
québranme coma un vimbio, feble de humidade
Póusanseme nos labios folerpas
e os lobos dos recordos esgárranme a carne
Son unha faquir esmorecida
enriba dos camiños de ferro
Fágome a durmida
e o zunido do vento rínchame nos dentes
A chuvia desintégrase en ínfimas partículas
e morre aterecida
no pétreo leito, entre os raís

O reloxo vai cara atrás e o algarismo é un epitafio
que sucumbe baixo un convoi de mercancías

quarta-feira, 15 de fevereiro de 2012

Hai pegadas de antonte


apreixadas na terra
As figuras esbrancuxadas
abren sucos humedecidos
entre a herba
Nomean historias
nos bancos de madeira
nas follas, nas gallas
lemos informes doutros alentos
Aniñamos lembranzas
baixo as árbores vellas
e sentimos que
temos pasado por aquí
noutro outono, con certeza

Licença Creative Commons
This work is licensed under a Creative Commons Atribuição-Uso não-comercial-Vedada a criação de obras derivadas 3.0 Unported License.

terça-feira, 24 de janeiro de 2012

Quelli occhi senza vita



Quello sguardo altr’ore felice
Adesso, solo puo afferrare
bricioli di ricordi
di quando tu sei vivo
In torno a te
cerco la pace che ho perso
quando tu sei morto
Questa situazione
ha tornato il mio viso